देशद्रोही कम्युनिस्टांसाठी मणिपूर हे फक्त एक निमित्त आहे…
manipur violence
मणिपूरवरील (Manipur) सोशल मीडियाचे वादळ आता शांत झाल्याचे दिसत आहे. गेल्या काही दिवसांत या घटनेने देशात प्रचंड खळबळ उडाली होती. 4 मे रोजी घडलेल्या अत्यंत भीषण आणि दुर्दैवी घटनेचा व्हिडिओ संसदेचे अधिवेशन सुरू होण्याच्या पूर्वसंध्येला 19 जुलै रोजी प्रसिद्ध झाला. या लाजिरवाण्या घटनेचा आधार घेत मणिपूरच्या मुख्यमंत्र्यांपासून मोदी आणि नंतर संघावर हल्लाबोल केला जात आहे. 22 जुलैपर्यंत, सर्व डावे आणि डावे उदारमतवादी मणिपूरमधील लज्जास्पद घटना संघाच्या स्वयंसेवकांनी (RSS) घडवून आणल्याचा अफवा पसरवल्या गेल्या. कुठेतरी मणिपूरमधील दोन संघ स्वयंसेवकांचा गणवेशातील फोटो प्रसिद्ध होतो आणि संपूर्ण देशात, सर्व भाषांमध्ये, डावे उदारमतवादी मणिपूरची घटना या दोन संघ कार्यकर्त्यांच्या नेतृत्वाखाली घडली आहे, अशी आरडा-ओरड करत आहेत.
सुभाषिनी अली (subhashini ali) या भारतीय कम्युनिस्ट पक्षाच्या (मार्क्सवादी) (communist party of india (marxist))पॉलिटब्युरोच्या सदस्य आहेत. कानपूरच्या खासदार देखील होत्या. दोन संघ स्वयंसेवकांचा फोटो ट्विट करून ती लिहिते, “हे मणिपूरचे आरोपी आहेत. कपड्यांवरून त्यांना ओळखा.
कोण आहेत हे दोन स्वयंसेवक, ज्यांचे फोटो या निर्बुद्ध वामपंथी इको सिस्टीम ने संपूर्ण देशात व्हायरल केले होते ?
त्यापैकी एक मणिपूर भाजपचे प्रदेश उपाध्यक्ष चिदानंद सिंग आणि त्यांचा मुलगा त्यांच्यासोबत आहे. या दोघांचा या घटनेशी काहीही संबंध नाही. जेव्हा त्यांनी अशा खोट्या ट्विटबद्दल पोलिसांकडे तक्रार केली तेव्हा सुभाषिनी अलीने तिच्या ट्विटरवर लिहिले – ‘हे चुकीचे आहे. मनापासून माफी मागते’.
संघावर खोटे आरोप करून, निषेधाचे वादळ निर्माण करून, या दोन मान्यवर पिता-पुत्रांची बदनामी करून, कायदेशीर कारवाईची भीती वाटल्याने फक्त माफीनामा लिहिणे पुरेसे आहे का?
या मार्क्सवादी, डावे आणि डावे उदारमतवादी यांचा हा खेळ आजचा नाही. हे सर्व लोक नेहमीच या प्रकारचा खेळ भारतीय लोकशाही समवेत खेळत आले आहेत. नुकतेच आठवले, म्हणून मी तुम्हाला पूर्वीचा अनुभव सांगतो –
तीन वर्षांपूर्वी कोरोनाचे (कोविड) युग आठवा. अभूतपूर्व लॉकडाऊन. सर्व व्यवहार ठप्प आहेत. रेल्वे आणि हवाई सेवाही ठप्प. वरती, मे महिन्याच्या कडक उन्हात लाखो कामगार आपापल्या घराच्या दिशेने पायीच रस्त्यावर आले आहेत. पण या विषम परिस्थितीतही कुठेही असंतोष दिसत नाही. व्यवस्थेच्या विरोधात कोणी बोलत नाही. याउलट पोलिसांची जी भयाण प्रतिमा आपल्या सर्वांच्या मनात भरलेली होती, तिचे तुकडे तुकडे झाले आहेत. पोलिस प्रशासन हे सर्वसामान्यांचे सर्वात मोठे सहाय्यक ठरत आहे. लोक रात्रंदिवस ड्युटीवर असलेल्या पोलीस हवालदारांना चहा-पाणी-बिस्किटे वगैरे विचारत आहेत. पोलिसही भावनिक होऊन जनतेच्या सेवेत गुंतले आहेत. सर्वात जास्त व्हायरल झालेला फोटो आठवा, ज्यात एक पोलीस हवालदार घरी जाताना एका मजुराच्या पायाच्या पायाला मलम लावत आहे.
इथूनच डाव्या इको सिस्टिमचा खेळ सुरू झाला. पोलीस प्रशासन आणि सामान्य जनता यांचे इतके गोड नाते..? हे कसे चालेल? पोलिसांकडे फक्त खलनायक म्हणून पाहिले गेले पाहिजे.
आणि या डाव्या इको सिस्टीमला कारण मिळते ते,अमेरिकेत. 25 मे 2020 रोजी, मिनियापोलिस, मिनेसोटा, यूएसए शहरात, जॉर्ज फ्लॉइड या कृष्णवर्णीय नागरिकाचा, डेरेक चौविन या गोर्‍या पोलिस अधिकाऱ्याने गुडघ्याने मान दाबून ठेवल्याने गुदमरल्यामुळे मृत्यू झाला. याच्या निषेधार्थ अमेरिकेत ‘ब्लॅक लाइव्ह्स मॅटर’ आंदोलन सुरू होते. आता या आंदोलनाचा भारताशी काय संबंध?
डाव्यांचा गट त्याला भारताच्या व्यवस्थेशी जोडतो. भारतीयांना पोलीस प्रशासनाच्या विरोधात उभे करण्यात या लोकांनी पूर्ण भर दिला.
जॉर्ज फ्लॉइडच्या मृत्यूच्या एका आठवड्याच्या आत हे सुरू होते. 1 जून रोजी ‘द वायर’मध्ये एक मोठा लेख येतो – ‘भारतीय पोलिसांच्या क्रूरतेविरुद्ध रस्त्यावर का उतरत नाहीत?’ कोरोनाच्या त्या काळात या देशात पोलिसांची कोणती क्रूरता घडत होती..?
3 जून रोजी, रुचिका जोशीचा एक मोठा लेख Scroll.in मध्ये दिसतो – यूएस प्रोटेस्ट्समध्ये, भारतीयांसाठी धडे, जे सामूहिक प्रतिकाराच्या शक्यतांवर विश्वास ठेवतात. त्या पुढे लिहितात – ‘हिंदू बहुसंख्य भारतातील मुस्लिमांवर होणाऱ्या दडपशाहीत पोलीस महत्वाचा घटक आहे’
त्यानंतर 5 जून रोजी प्रकाश कुमार यांचा लेख Foreign Policy.com वर आला (आपल्यापैकी अनेकांनी त्याचे नाव ऐकले नसेल. पण विविध देशांतील परराष्ट्र सेवेतील अधिकाऱ्यांमध्ये तो वाचला जातो) –
‘भारतीय जॉर्ज फ्लॉयडला पाठिंबा देत आहेत आणि त्यांच्याच देशात पोलिसांच्या क्रूरतेकडे मात्र दुर्लक्ष करत आहेत.’
यात ते काय लिहितात हे पाहणे आवश्यक आहे – “अमेरिकेतील निदर्शने जगातील सर्वात मोठ्या लोकशाहीत देखील एक अस्वस्थ प्रश्न उपस्थित करतात: भारतात पोलिसांच्या अत्याचाराच्या वारंवार घडणाऱ्या घटनांबद्दल मोठ्या प्रमाणात निदर्शने का होत नाहीत?”
(कॉमन कॉज नावाच्या स्वयंसेवी संस्थेने केलेल्या सर्वेक्षणाचा उल्लेख करून ते लिहितात) – “भारतातील ५०% पोलिसांना असे वाटते की मुस्लिम समुदाय मोठ्या प्रमाणात गुन्हेगार आहेत.”
आता 8 जून रोजी अरुंधती रॉय यांनीही भारत विरोधी मोहिमेत उडी घेतली आहे. परदेशात डाव्या वर्तुळात लोकप्रिय असलेल्या दलित कॅमेरा या पोर्टलला दिलेल्या मुलाखतीत ती म्हणते – “काळ्या लोकांबद्दलचा भारतीय वर्णद्वेष हा गोर्‍या लोकांच्या वर्णद्वेषापेक्षा वाईट आहे.” या संपूर्ण मुलाखतीत या महिलेने ‘दलित आणि मुस्लिमांबद्दल हिंदूंचा द्वेष कसा आहे’, असे स्पष्ट केले आहे. ती भारतात #DalitLivesMatter च्या गरजेबद्दल देखील बोलते. पुतळ्यांच्या विटंबनाबाबत ती म्हणते, “गांधीजींनी दक्षिण आफ्रिकेत कृष्णवर्णीय आफ्रिकनांवर वर्णद्वेषी टीका केली होती, त्यामुळे त्यांच्या पुतळ्याची (पुतळ्याची) विटंबना करण्यात आली.”
लगेचच ९ जून रोजी, द वायरमध्ये दिव्या चेरियनचा एक दीर्घ लेख आहे – ‘ब्लॅक लाइव्ह्स मॅटर प्रोटेस्ट्सद्वारे भारत पाहणे’. यामध्ये ती लिहिते – “या घटना भारताशी समांतर आहेत: घटनात्मक आणि कायदेशीर अधिकारांचा (अल्पसंख्याकांच्या) आदर करण्यात पोलिस अपयशी आहेत आणि ‘एक राष्ट्रीय नेता’, जो अल्पसंख्याक आणि असंतुष्टांशी वैर धरून आहे.”
17 जून रोजी द डिप्लोमॅटमधील सुरभी सिंगच्या लेखाचे शीर्षक आहे – ‘ब्लॅक लाइव्ह्स मॅटर हा भारतासाठी एक वेक-अप कॉल असावा’. यामध्ये ती भारतात मुस्लिमांसोबत भेदभाव असल्याचे आवर्जून सांगते. ती लिहिते – “धार्मिक अल्पसंख्याक आणि विशेषतः मुस्लिम, ‘दहशतवादी’, ‘जिहादी’ आणि ‘पाकिस्तानी’ यांसारख्या अपमानाचे लक्ष्य बनले आहेत. आणि जे अल्पसंख्याकांच्या समर्थनार्थ बोलतात त्यांना ‘देशद्रोही’ म्हणून संबोधले जाते.
21 जून रोजी, द प्रिंटच्या हिंदी आवृत्तीत, कांचा इलैया शेफर्ड यांचा लेख आहे, ज्यात डाव्यांचा हेतू स्पष्टपणे नमूद केला आहे. या लेखाचे शीर्षक आहे, “भारतातील जातीविरोधी चळवळीला चालना देण्यासाठी ‘ब्लॅक लिव्ह्स मॅटर’ सारखी आग आवश्यक, तरच मुख्य खलनायकाशी लढा देता येईल.” (त्यांचा मुख्य खलनायक पोलिस प्रशासन आहे).
हे सर्व कालक्रमानुसार वाचल्यावर कोणते चित्र समोर येते? वायर, स्क्रोल, प्रिंट या सर्व डाव्या माध्यमांना या देशात फक्त अराजकता पसरवायची आहे. भारतीय पोलिसांच्या तथाकथित क्रूरतेचे विकृत चित्र संपूर्ण जगासमोर उभे करायचे आहे. या कोरोनाच्या तीन महिन्यांच्या कालावधीत या लोकांना भारतीय पोलिसांचा मानवता, दयाळू आणि सकारात्मक चेहरा नष्ट करायचा आहे. जगाच्या विविध व्यासपीठांवरून खोटेपणाचे बंडल घेऊन हे सर्व डावे लेखक एकापाठोपाठ एक हंबरडा फोडत आहेत, या रेकण्याने असत्य सत्यात बदलेल, असे डाव्या बिनडोकांना वाटते.
पण, या बदललेल्या भारतात आता असे होणार नाही. सुभाषिनी अलीजींनाही ते कळले असेल..!
लेखक :- प्रशांत पोळ
https://vskbharat.com/manipur-is-just-an-excuse-for-these-people/