संत कबीरांचे इस्लाम विषयक विचार मांडणारी ३ भागांची विशेष मालिका..
कबीर हज काबे हउ जाइ था आगै मिलिआ खुदाइ ॥
सांई मुझ सिउ लरि परिआ तुझै किन्हि फुरमाई गाइ ॥१९७॥
सन्दर्भ- राग आसा कबीर पृष्ठ 1375
भावार्थ:- कबीरजी म्हणतात, मी काबाला हज करायला जात होतो, पुढे मला खुदा भेटला, आणि खुदा माझ्याशी भांडला आणि म्हणाला, हे कबीर, तुला कोणी फसवले?
कांकर पाथर चुनि कै मस्जिद लई बनायी।
ता चढ़ी मुल्ला बाँग दै क्या बहिरा हुआ खुदाई।।
भावार्थ :- कबीर दासजी म्हणतात की,दगड जोडून मशीद बांधली आणि त्यावर चढून मुल्ला जोर जोरात ओरडून अजान देतो कबीर दासजी म्हणतात खुदा बहिरा झालाय का?
गरीब, हम ही अलख अल्लाह हैं, कुतुब गोस और पीर।
गरीबदास खालिक धनी हमरा नाम कबीर।।
अर्थ : कबीराने सांगितले की मी अल्लाह आहे! मी (खलिक) जगाचा मालक (श्रीमंत) आहे. मी, कबीर, सर्वव्यापी आहे. मी अनंत विश्व निर्माण केले आहेत.
उदर बीज कहा था कलमा, कहा सुन्नत एक ताना।
बाप तुर्क मां हिंदवानी, सो क्यों कर मुस्लामाना।।
भावार्थ: कबीर साहेब म्हणतात की आईच्या पोटात कलमा कुठे होता, आईच्या उदरातून आल्यावर सुन्नतही नव्हती, म्हणजेच सर्व क्रिया नंतर झाली. तुम्ही त्या माणसाची सुंता करून मुस्लिम बनवले पण आई तशीच राहिली, म्हणजेच ती हिंदूच राहिली.
अरस कुरस पर अल्लह तख्त है, खालिक बिन नहीं खाली।
वे पैगम्बर पाख पुरुष थे, साहिब के अब्दाली।।
भावार्थ: कबीरदास जी महाराज म्हणतात की प्रेषित मोहम्मद, हजरत मोसेस, हजरत येशू इत्यादि पवित्र व्यक्ती होते आणि त्यांना परमेश्वराने आशीर्वाद दिला होता, परंतु परम ईश्वर अल्लाहू अकबर म्हणजेच परम ईश्वर कबीर जो आकाशाच्या शेवटच्या टोकाला (सतलोक) उपस्थित आहे. हा अल्लाह आहे जो मनुष्यासारखा दिसतो.
कलमा रोजा बंग नमाज, कद नबी मोहम्मद कीन्हया,
कद मोहम्मद ने मुर्गी मारी, कर्द गले कद दीन्हया॥
भावार्थ: कबीर सांगत आहेत की मोहम्मद जी नी कलमा, रोजा, बंग कधी पाठ केला ?? मोहम्मदजींनी कोंबडी कधी मारली ?? जेव्हा प्रेषित मोहम्मद यांनी कधीही असा अत्याचार करण्याचा सल्ला दिला नाही, मग तुम्ही निष्पाप जीवांना का मारता ??
गला काटि कलमा भरे, किया कहै हलाल।
साहेब लेखा मांगसी, तब होसी कौन हवाल।।
भावार्थ: जे मुक्या प्राण्यांचे गळे चिरतात आणि ते हलाल आहे असे म्हणतात, परंतु मृत्यूनंतर हिशेब देताना परमेश्वर (अल्लाहू अकबर) काय म्हणेल याचा विचार कधीच करत नाही.
जो गल काटै और का, अपना रहै कटाय।
साईं के दरबार में, बदला कहीं न जाय॥
भावार्थ: कोणत्याही जीवाचा गळा कापणाऱ्या व्यक्तीला भविष्यात स्वतःचाच गळा कापावा लागेल. भगवंताच्या दरबारात आपल्या कर्माचे फळ निश्चितच मिळते. आज जर आपण एखाद्याला मारून खाल्लं तर पुढच्या जन्मात तो जीव आपल्याला मारून खाईल.
कहता हूं कहि जात हूं, कहा जू मान हमार।
जाका गला तुम काटि हो, सो फिर काटि तुम्हार।।
भावार्थ: मांसाहाराला विरोध करताना कबीर साहेब म्हणतात की, माझे ऐका, ज्याचा गळा तुम्ही कापला तो वेळ आल्यावर पुढच्या जन्मात तुमचाही गळा कापेल.
काज़ी बैठा कुरान बांचे, ज़मीन बो रहो करकट की।
हर दम साहेब नहीं पहचाना, पकड़ा मुर्गी ले पटकी ||
भावार्थ: कबीर साहेब म्हणतात की मौलवी आणि काझी कुराण वाचतात, पण त्याचे पूर्ण पालन करत नाहीत किंवा त्याप्रमाणे वागत नाहीत. त्यांना प्रत्येक जीवात अल्लाह दिसत नाही, म्हणूनच ते कोंबड्या, शेळ्या, बकऱ्यांसह इतर अनेक प्राणी पकडून त्यांना मारून खातात. कबीर साहेबांच्या मनात प्रत्येक सजीवांप्रती करुणेची भावना आहे आणि प्रत्येक जीवात ईश्वर वास करतो असे मानतात, म्हणून त्यांनी सजीवांच्या हत्येला कडाडून विरोध केला.
समाप्त..